Nr. 48.

Dziewczyna i Krakus
(Na nutę: «Chałupeczka nizka»)
Девушка и кракус
(На ноты: «Низкая лачуга»)

Słowa: Franciszek Kowalski

Targa swój wianeczek
W rzewnych łzach dziewczyna,
Że jej kochaneczek
Jedzie dо Lublina.
Bo w Lublinie sę Krakusy,
Żwawe chłopcy i wiarusy.

«Nie idź, nie idź, Janku,
Śmierć tam grozi tobie;
Czyż ja bez ustanku
Płakać mam w żałobie?»
— Uśmierz, dziewcze, swe katusze,
Ja Ojczyźnie służyć muszę.

«Ostre tam szabelki
Kulki ołowiane,
Pójdziesz na bój wielki,
A ja żyć przestanę».
- Utul dziewcze troski swoje,
Będziemy żyć wraz oboje.

...Jak cie Moskal srogi
Zrani lub zabije,
Jak wrócisz bez nogi,
Tego nie przeżyję».
- Choć poniosę śmierć lub blizne,
Lecz poratuję Ojczyznę.

...Więc ty z sobą razem
Zabierz twą dziewczynę,
Jak zginiesz żelazem,
I ja z tobą zginę».
- Siedź siedź, dla mnie Bóg cię chowa,
Daj buziaka — bywaj zdrowa!




Jeszcze Polska nie zginęła! Pieśni patryotyczne i narodowe. Zebrał Francisek Barański. New York, N.Y., The Polish Book Importing Co., Inc., 1944.


Кракусы - жители краковских земель; также род польской легкой кавалерии. Франтишек Ковальский (1799-1862) - поэт, автор песен Ноябрьского восстания 1830-1831 гг. (powstanie listopadowe, 29.11.1830 - 21.10.1831).