Nr. 28.

Gwiаzdka
(Звездочка)

Słowa: Wincenty Pol

O gwiazdeczko, coś błyszczała,
Gdym ja ujrzał świat,
Czemuż to tak gwiazdko mała,
Twój promyczek zbladł.

Czemuż mi już tak nie płonie

Jak w dziecinnych dniach.

Gdym na matki igrał łonie

W malowanych snach.

Prędkoś, prędko żeglowała
Po niebieskim tle,
О gwiazdeczko moja mała
Wiodłaś ty mnie źle.

Wartkoś biegła wśród niebiosów,

Jam też chyżo żył,

I z żywota zlotych kłosów

Wcześniem wieńce wił.

Znikły róże, zwiędłe wieńce,
Pożókł życia maj,
I zapały i rumleńce
I tych złudzeń kraj.

Wszystko mi tu nad okołem

Łza pomroku ćmi,

Ach, bo blada nad mem czolem

Ма gwiazdeczka lśni.

O gwiazdeczko, dawne życie
W twym promyczku wznieć,
I jak dawniej na błękicie
Jeszcze dla mnie świeć.

Niech me serce jeszcze zazna

Doli młodych lat.

Nim mnie ręka pchnie żelazna

Za słoneczny świat.




Jeszcze Polska nie zginęła! Pieśni patryotyczne i narodowe. Zebrał Francisek Barański. New York, N.Y., The Polish Book Importing Co., Inc., 1944.


Песня на стихотворение Винсента Поля (Wincenty Pol, 1807-1872).