(Маленький Иисус)
1. Jezus malusieńki
leży wśród stajenki,
płacze z zimna, nie dała Mu
Matula sukienki.
2. Bo uboga była
rąbek z głowy zdjęła,
w który Dziecię owinąwszy
siankiem Je okryła.
3. Nie ma kolebeczki
ani poduszeczki,
we żłobie Mu położyła
siano pod główeczki.
4. Dziecina się kwili,
Matusieńka lili,
w nóżki zimno, żłóbek twardy,
stajenka się chyli.
5. Pokłon oddawajmy,
Bogiem Je wyznajmy,
to Dzieciątko ubożuchne
ludziom ogłaszajmy.
Dwie ostatnie linie bis
Najstarsze przekazy melodii i tekstu kolędy Jezus malusieńki pochodzą z pierwszej połowy XVIII wieku. Jej autorzy są nieznani. Kolęda ta ma rytm «chodzonego», dawnego tańca ludowego. Do dnia dzisiejszego, dzięki swej urzekającej melodii, jest jednę z najpopularniejszych polskich pieśni о Bożym Narodzeniu.
Maria Wacholc. Śpiewnik polski. Wydanie I. Kraków 2002, Oficyna Wydawnicza «Impuls».