(Баюшки-баю, Иисусе)
1. Lulajże Jezuniu, moja perełko,
lulaj, ulubione me pieścidełko.
Lulajże Jezuniu, lulajże, lulaj,
а Ty Go, Matulu, w płaczu utulaj.
2. Zamknjiże znużone płaczem powieczki,
utulże zemdlone łkaniem usteczki.
Lulajże Jezuniu...
3. Lulajże piękniuchny nasz Aniołeczku,
lulajże wdzięczniuchny świata Kwiateczku.
Lulajże Jezuniu...
4. Lulajże Różyczko najozdobniejsza,
lulaj że Lilijko najprzyjemniejsza.
Lulajże Jezuniu...
5. Lulajże przyjemna oczom Gwiazdeczko,
lulaj, najśliczniejsze świata Słoneczko.
Lulajże Jezuniu...
6. My z Tobą tam w niebie spocząć pragniemy,
Ciebie tu na ziemi kochać będziemy.
Lulajże Jezuniu...
Kolęda Lulajże Jezuniu powstała prawdopodobnie w pierwszej połowie XVIII wieku. Z tego bowiem okresu pochodzą najstarsze przekazy jej tekstu. Kolęda ta inspirowała wielu kompozytorów. Najsłynniejszym utworem, do którego została włączona jej melodia jest Scherzo h-moll ор. 20 Fryderyka Chopina.
Maria Wacholc. Śpiewnik polski. Wydanie I. Kraków 2002, Oficyna Wydawnicza «Impuls».