Nr. 91.

Obóz Moskiewski роd Kownem
(Русский лагерь под Ковно)

Słowa: Wincenty Pol

O Ojczyźnie i о sławie
Nuci młodzież ро Warszawie,
А pod Kownem gwar:
“W pochód! w pochód, nuż rabiata!
Na podbicie reszty świata
Śle nas Bóg i car!”

Jak dateko wzrok zasięże,
Błyszczą ognie i oręże
Pośród nocnej mgły,
А w pałatkach światła gorą
I starszyzna nocną porą
Zasiadła do gry.

Szumią, dymią samowary,
Ruble sypią się bez miary,
Żwawo idzie gra!
А przy grze brzmi pieśń ponura:
“Hej rabiata! ura! ura!
Polszcza złota da!”

“Kto w Warszawie był, panowie,
Przyzna, że tam — jako zdrowie -
Dziewcząt со nie miar.
Nam to lica krasawicy,
А wam Sybir, buntownicy,
Ura! ura! Car!”

“Na Warszawie zrośnie trawa,
Głośno gruchnie carska sława,
А nam zejdzie plon:
Му matieże uśmierrzymy —
А Poleczki obejmiemy,
Ura! Polszczy zgon!”

“Dosyć tego już panowie!”
Rotmistrz Doniec w gniewie powie:
“Nie piję na skon!
Im tak miła Wisły woda,
Jak nam Donu! — Niech swoboda,
Niechaj żyje Don!”

“Nikt nie powstał? Со — nikt?” — wrzasnął
I puharem о ziem trzasnął,
Na раdleców zgon.
“Oj! nie winem dziś panowie,
Trzaby wypić Donu zdrowie
I biesiady wron!”

Rzekł — nim od gry jeszcze wstali,
Słychać było dzwonek w dali!
W Sybir poszedł chwat! —
А kozacy z cicha rzekli:
“Szkoda, w Sybir go powlekli!
Szkoda, to nasz brat!”




Jeszcze Polska nie zginęła! Pieśni patryotyczne i narodowe. Zebrał Francisek Barański. New York, N.Y., The Polish Book Importing Co., Inc., 1944.


Песня на слова Винсента Поля (Wincenty Pol, 1807-1872), участника Ноябрьского восстания 1830-31 гг. Повстанческие стихи он начал писать, вероятно, еще в дни восстания и продолжил в эмиграции. 51 стихотворение вошло в изданный им в 1835 году в Париже сборник "Песни Януша" (фиктивно датированный 1833 годом). Многие стихи стали песнями.