Nr. 77.

Pieśń ma była już w grobie
(Песнь моя была уже в гробу)

Słowa: Adam Mickiewicz

Pieśń ma była już w grobie, już chlodna;
Krew poczuła: z pod ziemi wygląda
I jak upior powstaje krwi głodna
I krwi żąda, krwi żąda, krwi żąda.
Tak! zemsta, zemsta na wroga,
Z Bogiem — i choćby mimo Boga!

I pieśń mówi: ja pójde wieczorem,
Naprzód braci rodaków gryźć muszę;
Komu tylko zapuszczę kły w duszę,
Ten jak ja musi zostać upiorem.
Tak! zemsta i t. d.

Potem pójdziem, krew wroga wypijem!
Ciało jego rozrąbiem toporem,
Ręсе, nogi gwoździami przybijem,
Ву nie powstał i nie był upiorem.
Tak! zemsta i t. d.

Z duszą jego do piekła iść musim,
Wszyscy razem na duszy usiędziem,
Póki z njej nieśmiertelność wydusim,
Póki ona czuć będzie, gryźć będziem.
Tak! zemsta! i t. d.





Jeszcze Polska nie zginęła! Pieśni patryotyczne i narodowe. Zebrał Francisek Barański. New York, N.Y., The Polish Book Importing Co., Inc., 1944.