Nr. 100.

Pocieszenie
(Утешение)

Rozwesel lica, cudzoziemcze młody,
Poprzestań tęsknić za rodzinnym krajem,
Niebo stalszemi świeci tu pogody,
Bogatszym ziemia kwitnie urodzajem.

Pójdź raczei w gronie nowych przyjacieli,
Skroń twą zielonym przyozdobić majem,
Pieśń żal ukoi, wino rozweseli,
Z posępnych tęsknot za rodzinnym krajem.

Spojrzyj na piękne dziewice tej ziemi,
Na jeden uśmiech, sam nazwiesz je rajem;
Pójdź, przyjacielu, pójdź z nami i z niemi,
Zapomnij tęsknot za rodzinnym krajem.

Dzięki za czułe przyjaźni dowody,
Obyć podobnych ше doznawał wzajem.
Nigdy daleki od ojców zagrody,
Nigdy tęsknił za rodzinnym krajem.

Miłe mi niebo, miła ziemia wasza,
Miła z gościnnym uczta obyczajem,
Śpiew żal nie koi, wino nie rozprasza
Posępnych tęsknot za rodzinnym krajem.

nam naszych dziewic wdzięki i uśmiechy:
Lecz świat raz tylko zowie miłość rajem,
Więc przyjacielu, gdy chcesz mej pociechy,
Pozwól mi tęsknić za rodzinnym krajem.




Jeszcze Polska nie zginęła! Pieśni patryotyczne i narodowe. Zebrał Francisek Barański. New York, N.Y., The Polish Book Importing Co., Inc., 1944.