(Рыцарский полонез)
Muzyka: Karol Kurpiński
Słowa: Jan Nepomucen Kamiński
1. Gdy człek w taniec polski stanie,
wąs podkręci, tupnie nogą,
pierś mu rośnie, hej, mospanie,
już raźniejszy, już mu błogo.
Męstwo w sercu, śmiałość w słowie,
laur na skroni, kord przy boku,
w tej postawie szli ojcowie,
taki taniec wart widoku.
2. Hej, mospanie, gdy w dłoń klasnę,
w koło damy się wywinę,
wtedy, czując godność własną,
mam po temu krok i minę.
Bez urazy powiem śmiało:
w niesmak dla mnie wasze mody;
gdzież te uczty, gdzie te gody,
nie tak dawniej to bywało.
Polonez rycerski pochodzi z wodewilu Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale albo Nowe Krakowiaki Karola Kurpińskiego (1785—1857) do libretta Jana Nepomucena Kamińskiego (1777—1855), którego prapremiera odbyła się 16 czerwca 1816 roku w Warszawie. Dzieło to, nawiązujące do Krakowiaków i Górali Jana Stefaniego i Wojciecha Bogusławskiego, stanowi najwybitniejszą pozycję w polskiej muzyce operowej przed Moniuszką.
Maria Wacholc. Śpiewnik polski. Wydanie I. Kraków 2002, Oficyna Wydawnicza «Impuls», p. 46.
«Рыцарский полонез» происходит из водевиля «Предрассудок, то есть Краковцы и гурали, или Новые краковцы» Кароля Курпиньского (1785—1857) на либретто Яна Непомуцена Каминьского (1777—1855), премьера которого состоялась 16 апреля 1816 года в Варшаве. Это творение, обращенное к «Краковцам и гуралям» Яна Стефани и Войцеха Богуславского, занимает выдающееся место в польской оперной музыке до Монюшки.