Piosnka z wygnania
(Na nutę “Sama jedna” z “Precjozy”)
Песенка из изгнания
(На мотив из “Пресьосы”)
Słowa: Jan Czeczot
O ty Polsko nieszczęśliwa!
Gdzież teraz twoi obrońcy?
Kiedyż twoja żyzna niwa
Swobody zobaczy słońce!
Wróg się twymi karmi dary,
Со je wydarł po niewoli
I temi niesyt ofiary,
Uraga się z twej niedoli.
Niszczy ojcw Twoich cnoty,
Pamięć wydrzeć chce о Tobie;
Karze nas biedne sieroty,
Że płaczem na Twoim grobie.
Sieje mordy bratobójcą,
Ludzkość wszelką z serc wymiata -
Bój się teraz syna, ojcze,
Bój się teraz, bracie, brata!
Kiedyż, ziemio, па Twem łonie
Ujrzysz wolne Twoje dzieci?
Kjedyż swych obrońców skronie
Wieńczyć kochanki będziecie?
Jeszcze Polska nie zginęła! Pieśni patryotyczne i narodowe. Zebrał Francisek Barański. New York, N.Y., The Polish Book Importing Co., Inc., 1944.
Песня на слова Яна Чечота (Jan Czeczot, 1796-1847), белорусско-польского поэта и фольклориста, одного из лидеров тайного общества филаретов, действовавшего в 1820-23 гг. в Виленском университете. В октябре 1823 при разгроме общества арестован, в октябре 1824 отправлен в Оренбург, шесть месяцев - до мая 1825 - провел в заключении в Кизильской крепости, затем в ссылке в Кизиле, Уфе, Твери, Лепеле. В 1841 получил разрешение вернуться на родину, где и провел остаток жизни.
Поется на мотив из оперы Станислава Монюшко “Ideał, czyli Nowe Precjoza”, впервые поставленной в Вильно в 1840 году.