Rozkwitają pąki białych róż
(Расцветают бутоны белых роз)

słowa: Kazimierz Wroczyński i autorzy nieznani
muzyka: M. Kozar-Słobódzki

Rozkwitają pąki białych róż,
wróć Jasieńku, z tej wojenki wróć.
Wróć, ucałuj jak za dawnych lat,
dam ci zа to róży najpiękniejszy kwiat.

Kładłam ja ci idącemu w bój,
białą różę na karabin twój,
nimeś odszedł, Jasiuleńku stąd,
nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.

Ponad stepem nieprzejrzana mgła,
wiatr w burzanach cichuteńko łka,
przyszła zima, opadł róży kwiat,
poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad.

Już przekwitły pąki białych róż,
przeszło lato, jesień, zima już,
coż ci teraz dam, Jasieńku, hej,
gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej?

Jasieńkowi nic nie trzeba już,
bo mu kwitną pąki białych róż;
tam pod jarem, gdzie w wojence padł,
wyrósł na mogile białej róży kwiat.

Dwa ostatni wierszy bis




О mój rozmarynie. Śpiewnik 1914-1939 / Wybór i opracowanie Marek Sart. Wydawnictwo Fuga, Warszawa, 1988