Nr. 20 c.

Polka
(Полька)

Ładna Francuzka, dowcipna i żywa,
W drogiej swej sukni najnowszego kroju;
Nadobnej Włoszcze na wdzękach nie zbywa,
Piękna Hiszpanka w narodowym stroju.

Ładna Greszynka z białem, wzniosłem czołem,
Ładne jej oczy – z czarnych włosów sploty;
Lecz z nich nie będzie żadna mym aniołem,
Bo żadna nie ma polskich dziewic cnoty.

Polka w ubogich mieści się komnatach,
А zamiast balów odwiedza świątynie;
Polska dziewica w żałobnych dziś szatach,
Во jeszcze braci niewinna krew płynie.

I Polka kocha swą rodzinną ziemię,
I Polka kocha wszystko, со ojczyste,
I Polka kocha całe polskie plemię,
Во Polki serce niewinne i czyste.

Polka jest wierną, gdy przysięgnie tobie.
Gdy powie «kocham» — przysięgi nie złamie;
Pomni na ciebie w dobrej i złej dobie.
Во Polka nigdy а nigdy nie kłamie.

Więc gdy z nas który, młodzi bracia moi!
Przy sobie w życiu mieć zechce anioła,
Niech tego rękę z dłonią Polki spoi,
Święconą stułą służebnik kościoła.

Jeszcze Polska nie zginęła! Pieśni patryotyczne i narodowe. Zebrał Francisek Barański. New York, N.Y., The Polish Book Importing Co., Inc., 1944.


Ноты - см. "Śpiew о wolności".