(Уже никогда)
Muzyka: Jerzy Petersburski
Słowa: Andrzej Włast
Patrzę na twoją fоtоgrafię,
którą dziś przysłałeś mi
i wypowiedzieć nie potrafię
męki tych ostatnich dni.
Dziś przebolałam już,
wszystko zapomniałam już,
wszystko zrozumiałam i wiem...
Już nigdy nie usłyszę kochanych twych słów!
Już nigdy do mych ust nie przytulę cię znów...
Na zawsze pozostaną dni smutku i mąk,
nie oplecie pieszczotą mnie wkrąg biel twoich rąk już nigdy!
Już nigdy! Jаk okrutnie dwa słowa te brzmią...
Już nigdy nie zobaczę twych oczu za mgłą...
Odszedłeś, jakże trudno pogodzić się z tem,
że nie wrócisz ni nocą, ni dniem, myślą ni snem, już nigdy...
Czy można samym żyć wspomnieniem,
echem twych najdroższych słów?
Byłeś mi wszystkim, jesteś cieniem tego,
tego, со nie wróci już.
Żegnaj, kochany mój
i niezapomniany mój,
sercem miłowany mój śnie...
Już nigdy nie usłyszę kochanych twych słów!..
Niezapomniane przeboje Jerzego Petersburskiego. Płock, Wydawnictwo «Studio Bis», 1998.
Napisane w 1930 roku dla Wery Bobrowskiej, gwiazdy warszawskiego kabaretu "Morskie Oko" - Написано в 1930 году для Веры Бобровской, звезды варшавского кабаре "Морское око". Встречается мнение, что мелодия этого танго легла в основу мелодии известной советской фронтовой песни "Огонек" (На позиции девушка провожала бойца..., слова Михаила Исакрвского, 1942) - действительно, мелодии их чем-то похожи, но всё же разные. Видимо, "Огонек" поют на мелодию какого-то другого популярного польского танго - на его же мотив поется, например, известная с 1939 года песня польского Сопротивления "Wolność przynieść Ojczyźnie chcąc".
Фонограмму см., например - http://www.youtube.com/watch?v=PwxRvmhzulA&feature=related (поет Слава Пшыбыльска, 1950).
ВАРИАНТ
Już nigdy
Muzyka: Jerzy Petersburski
Słowa: Andrzej Włast
Patrzę na twoją fоtоgrafię,
którą dziś zwróciłeś mi,
i wypowiedzieć nie potrafię
męki tych ostatnich dni.
Dziś przebolałam już,
wszystko zapomniałam już,
wszystko zrozumiałam i wiem:
Już nigdy nie usłyszę kochanych twych słów.
Już nigdy do swych ust nie przytulę cię znów.
Na zawsze pozostaną dni smutku, dni mąk,
nie oplecie pieszczotą mnie w krąg płomień twych rąk, już nigdy...
Już nigdy! Jаk okrutnie dwa słowa te brzmią!
Już nigdy nie zobaczę twych oczu za mgłą.
Odszedłeś. Jakże trudno pogodzić się z tym,
że nie wrócisz ni nocą, ni dniem, myślą ni snem, już nigdy...
Czy można samym żyć wspomnieniem,
echem twych najdroższych słów?
Byłeś mi wszystkim, jesteś cieniem tego,
tego, со nie wróci już.
Żegnaj, kochany mój
i niezapomniany mój,
sercem miłowany mój śnie...
Już nigdy nie usłyszę kochanych twych słów...
Piosenka przypomni ci. Przeboje sprzed lat, N3. 20 piosenek estradowych na głos z fortepianem. Warszawa, Wydawnictwo Muzyczne Agencji Autorskiej, 1979.